ਗਉੜੀ ਸੁਖਮਨੀ (ਮ: ੫) - ਅੰਗ ੨੭੬
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕਾ ਖਾਲਸਾ ।। ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਹਿ ।। ਗੁਰਬਾਣੀ ਆਪਣਾ ਸਬਦਕੋਸ਼ (dictionary) ਆਪ ਹੈ । ਗੁਰਬਾਣੀ ਸਮਝਣ ਲਈ ਕਿਸੀ ਵੀ ਸੰਸਾਰੀ (ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਤੋਂ ਬਾਹਰਲੇ) ਸਬਦਕੋਸ਼ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਨਹੀ ਹੈ । ਇਸੇ ਲਈ ਸਚੁ ਖੋਜ ਅਕੈਡਮੀ ਵਲੋਂ ਇਹ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦਕੋਸ਼ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਖੋਜ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਆਸਾਨੀ ਹੋ ਸਕੇ । ਇਸ ਸਬਦਕੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਅਰਥ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ ।
Friday, May 27, 2011
Rajas Tamas Satak
ਕਈ ਕੋਟਿ ਰਾਜਸ ਤਾਮਸ ਸਾਤਕ ॥
ਗਉੜੀ ਸੁਖਮਨੀ (ਮ: ੫) - ਅੰਗ ੨੭੬
ਗਉੜੀ ਸੁਖਮਨੀ (ਮ: ੫) - ਅੰਗ ੨੭੬
Saturday, May 21, 2011
Nij Bhagtee
ਨਿਜ ਧਨੁ ਗਿਆਨੁ ਭਗਤਿ ਗੁਰਿ ਦੀਨੀ ਤਾਸੁ ਸੁਮਤਿ ਮਨੁ ਲਾਗਾ ॥
ਜਲਤ ਅੰਭ ਥੰਭਿ ਮਨੁ ਧਾਵਤ ਭਰਮ ਬੰਧਨ ਭਉ ਭਾਗਾ ॥੩॥
ਗਉੜੀ (ਭ. ਕਬੀਰ) - ਅੰਗ ੩੩੬
ਨਿਜ ਭਗਤੀ ਸੀਲਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ॥
ਰੂਪਿ ਅਨੂਪ ਪੂਰੀ ਆਚਾਰਿ ॥
ਜਿਤੁ ਗ੍ਰਿਹਿ ਵਸੈ ਸੋ ਗ੍ਰਿਹੁ ਸੋਭਾਵੰਤਾ ॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈ ਕਿਨੈ ਵਿਰਲੈ ਜੰਤਾ ॥੧॥
ਆਸਾ (ਮਃ ੫) - ਅੰਗ ੩੭੦
ਮਿਲਿ ਪਾਰਸ ਕੰਚਨੁ ਹੋਇਆ ॥
ਮੁਖ ਮਨਸਾ ਰਤਨੁ ਪਰੋਇਆ ॥
ਨਿਜ ਭਾਉ ਭਇਆ ਭ੍ਰਮੁ ਭਾਗਾ ॥
ਗੁਰ ਪੂਛੇ ਮਨੁ ਪਤੀਆਗਾ ॥੨॥
ਸੋਰਠਿ (ਭ. ਨਾਮਦੇਵ) - ਅੰਗ ੬੫੭
ਕਵਨ ਜੋਗ ਕਵਨ ਗਿਆਨ ਧਿਆਨਾ ਕਵਨ ਗੁਨੀ ਰੀਝਾਵੈ ॥
ਸੋਈ ਜਨੁ ਸੋਈ ਨਿਜ ਭਗਤਾ ਜਿਸੁ ਊਪਰਿ ਰੰਗੁ ਲਾਵੈ ॥੨॥
ਨਟ (ਮਃ ੫) - ਅੰਗ ੯੭੮
ਜਿ ਮਤਿ ਗਹੀ ਜੈਦੇਵਿ ਜਿ ਮਤਿ ਨਾਮੈ ਸੰਮਾਣੀ ॥
ਜਿ ਮਤਿ ਤ੍ਰਿਲੋਚਨ ਚਿਤਿ ਭਗਤ ਕੰਬੀਰਹਿ ਜਾਣੀ ॥
ਰੁਕਮਾਂਗਦ ਕਰਤੂਤਿ ਰਾਮੁ ਜੰਪਹੁ ਨਿਤ ਭਾਈ ॥
ਅੰਮਰੀਕਿ ਪ੍ਰਹਲਾਦਿ ਸਰਣਿ ਗੋਬਿੰਦ ਗਤਿ ਪਾਈ ॥
ਤੈ ਲੋਭੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਤਜੀ ਸੁ ਮਤਿ ਜਲ੍ਯ੍ਯ ਜਾਣੀ ਜੁਗਤਿ ॥
ਗੁਰੁ ਅਮਰਦਾਸੁ ਨਿਜ ਭਗਤੁ ਹੈ ਦੇਖਿ ਦਰਸੁ ਪਾਵਉ ਮੁਕਤਿ ॥੪॥੧੩॥
ਸਵਈਏ ਮਹਲੇ ਤੀਜੇ ਕੇ (ਭਟ ਜਾਲਪ) - ਅੰਗ ੧੩੯੪
What is "Nijj Bhagti". How to do that..
Friday, May 20, 2011
Saardaa
ਮਨੁ ਪਵਨੁ ਦੁਇ ਤੂੰਬਾ ਕਰੀ ਹੈ ਜੁਗ ਜੁਗ ਸਾਰਦ ਸਾਜੀ ॥
ਥਿਰੁ ਭਈ ਤੰਤੀ ਤੂਟਸਿ ਨਾਹੀ ਅਨਹਦ ਕਿੰਗੁਰੀ ਬਾਜੀ ॥੩॥
ਗਉੜੀ (ਭ. ਕਬੀਰ) - ਅੰਗ ੩੩੫
ਨਾਰਦ ਸਾਰਦ ਕਰਹਿ ਖਵਾਸੀ ॥
ਪਾਸਿ ਬੈਠੀ ਬੀਬੀ ਕਵਲਾ ਦਾਸੀ ॥੨॥
ਆਸਾ (ਭ. ਕਬੀਰ) - ਅੰਗ ੪੭੯
ਨਾਰਦ ਸਾਰਦ ਸੇਵਕ ਤੇਰੇ ॥
ਤ੍ਰਿਭਵਣਿ ਸੇਵਕ ਵਡਹੁ ਵਡੇਰੇ ॥
ਸਭ ਤੇਰੀ ਕੁਦਰਤਿ ਤੂ ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਦਾਤਾ ਸਭੁ ਤੇਰੋ ਕਾਰਣੁ ਕੀਨਾ ਹੇ ॥੧੫॥
ਮਾਰੂ ਸੋਲਹੇ (ਮਃ ੧) - ਅੰਗ ੧੦੨੮
ਕਹੂੰ ਸਸਤ੍ਰ ਧਾਰੀ ਕਹੂੰ ਬਿਦਿਆ ਕੇ ਬਿਚਾਰੀ ਕਹੂੰ ਮਾਰੁਤ ਅਹਾਰੀ ਕਹੂੰ ਨਾਰ ਕੇ ਨਿਕੇਤ ਹੋ ॥
ਕਹੂੰ ਦੇਵਬਾਨੀ ਕਹੂੰ ਸਾਰਦਾ ਭਵਾਨੀ ਕਹੂੰ ਮੰਗਲਾ ਮ੍ਰਿੜਾਨੀ ਕਹੂੰ ਸਿਆਮ ਕਹੂੰ ਸੇਤ ਹੋ ॥
ਕਹੂੰ ਧਰਮ ਧਾਮੀ ਕਹੂੰ ਸਰਬ ਠਉਰ ਗਾਮੀ ਕਹੂੰ ਜਤੀ ਕਹੂੰ ਕਾਮੀ ਕਹੂੰ ਦੇਤ ਕਹੂੰ ਲੇਤ ਹੋ ॥
ਕਹੂੰ ਬੇਦ ਰੀਤਿ ਕਹੂੰ ਤਾ ਸਿਉ ਬਿਪਰੀਤ ਕਹੂੰ ਤ੍ਰਿਗੁਨ ਅਤੀਤ ਕਹੂੰ ਸਰਗੁਨ ਸਮੇਤ ਹੋ ॥੪॥੧੪॥
ਅਕਾਲ ਉਸਤਤਿ - ੧੪ - ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ
ਰੇ ਮਨ ਭਜ ਤੂੰ ਸਾਰਦਾ ਅਨਗਨ ਗੁਨ ਹੈ ਜਾਹਿ ॥
ਰਚੌ ਗ੍ਰੰਥ ਇਹ ਭਾਗਵਤ ਜਉ ਵੈ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਾਹਿ ॥੬॥
੨੪ ਅਵਤਾਰ ਕ੍ਰਿਸਨ - ੬ - ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ
ਥਿਰੁ ਭਈ ਤੰਤੀ ਤੂਟਸਿ ਨਾਹੀ ਅਨਹਦ ਕਿੰਗੁਰੀ ਬਾਜੀ ॥੩॥
ਗਉੜੀ (ਭ. ਕਬੀਰ) - ਅੰਗ ੩੩੫
ਨਾਰਦ ਸਾਰਦ ਕਰਹਿ ਖਵਾਸੀ ॥
ਪਾਸਿ ਬੈਠੀ ਬੀਬੀ ਕਵਲਾ ਦਾਸੀ ॥੨॥
ਆਸਾ (ਭ. ਕਬੀਰ) - ਅੰਗ ੪੭੯
ਨਾਰਦ ਸਾਰਦ ਸੇਵਕ ਤੇਰੇ ॥
ਤ੍ਰਿਭਵਣਿ ਸੇਵਕ ਵਡਹੁ ਵਡੇਰੇ ॥
ਸਭ ਤੇਰੀ ਕੁਦਰਤਿ ਤੂ ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਦਾਤਾ ਸਭੁ ਤੇਰੋ ਕਾਰਣੁ ਕੀਨਾ ਹੇ ॥੧੫॥
ਮਾਰੂ ਸੋਲਹੇ (ਮਃ ੧) - ਅੰਗ ੧੦੨੮
ਕਹੂੰ ਸਸਤ੍ਰ ਧਾਰੀ ਕਹੂੰ ਬਿਦਿਆ ਕੇ ਬਿਚਾਰੀ ਕਹੂੰ ਮਾਰੁਤ ਅਹਾਰੀ ਕਹੂੰ ਨਾਰ ਕੇ ਨਿਕੇਤ ਹੋ ॥
ਕਹੂੰ ਦੇਵਬਾਨੀ ਕਹੂੰ ਸਾਰਦਾ ਭਵਾਨੀ ਕਹੂੰ ਮੰਗਲਾ ਮ੍ਰਿੜਾਨੀ ਕਹੂੰ ਸਿਆਮ ਕਹੂੰ ਸੇਤ ਹੋ ॥
ਕਹੂੰ ਧਰਮ ਧਾਮੀ ਕਹੂੰ ਸਰਬ ਠਉਰ ਗਾਮੀ ਕਹੂੰ ਜਤੀ ਕਹੂੰ ਕਾਮੀ ਕਹੂੰ ਦੇਤ ਕਹੂੰ ਲੇਤ ਹੋ ॥
ਕਹੂੰ ਬੇਦ ਰੀਤਿ ਕਹੂੰ ਤਾ ਸਿਉ ਬਿਪਰੀਤ ਕਹੂੰ ਤ੍ਰਿਗੁਨ ਅਤੀਤ ਕਹੂੰ ਸਰਗੁਨ ਸਮੇਤ ਹੋ ॥੪॥੧੪॥
ਅਕਾਲ ਉਸਤਤਿ - ੧੪ - ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ
ਰੇ ਮਨ ਭਜ ਤੂੰ ਸਾਰਦਾ ਅਨਗਨ ਗੁਨ ਹੈ ਜਾਹਿ ॥
ਰਚੌ ਗ੍ਰੰਥ ਇਹ ਭਾਗਵਤ ਜਉ ਵੈ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਾਹਿ ॥੬॥
੨੪ ਅਵਤਾਰ ਕ੍ਰਿਸਨ - ੬ - ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ
Wednesday, May 18, 2011
Damodar
ਗੋਪਾਲ ਦਾਮੋਦਰ ਦੀਨ ਦਇਆਲ ॥
ਗਉੜੀ ਸੁਖਮਨੀ (ਮਃ ੫) - ਅੰਗ ੨੯੫
ਗੋਬਿਦ ਦਾਮੋਦਰ ਦਇਆਲ ਮਾਧਵੇ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਨਿਰੰਕਾਰਾ ॥
ਸੋਰਠਿ (ਮਃ ੫) - ਅੰਗ ੬੧੪
ਦਾਮੋਦਰ ਦਇਆਲ ਸੁਆਮੀ ਸਰਬਸੁ ਸੰਤ ਜਨਾ ਧਨ ਮਾਲ ॥
ਬਿਲਾਵਲੁ (ਮਃ ੫) - ਅੰਗ ੮੨੪
ਦਇਆਲ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾਮੋਦਰ ਮਾਧੋ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਈਐ ਗੁਨੀਐ ਰਾਮ ॥
ਰਾਮਕਲੀ (ਮਃ ੫) - ਅੰਗ ੯੨੬
ਮਧੁਸੂਦਨ ਦਾਮੋਦਰ ਸੁਆਮੀ ॥
ਮਾਰੂ ਸੋਲਹੇ (ਮਃ ੫) - ਅੰਗ ੧੦੮੨
ਦਾਮੋਦਰ ਦਇਆਲ ਆਰਾਧਹੁ ਗੋਬਿੰਦ ਕਰਤ ਸਹਾਵੈ ॥
ਸਾਰੰਗ (ਮਃ ੫) - ਅੰਗ ੧੨੧੮
ਸਰੀਰ ਸ੍ਵਸਥ ਖੀਣ ਸਮਏ ਸਿਮਰੰਤਿ ਨਾਨਕ ਰਾਮ ਦਾਮੋਦਰ ਮਾਧਵਹ ॥੫੦॥
ਸਲੋਕ ਸਹਸਕ੍ਰਿਤੀ (ਮਃ ੫) - ਅੰਗ ੧੩੫੮
ਗੋਬਿੰਦ ਦਾਮੋਦਰ ਮਾਧਵੇ ॥੬੨॥
ਸਲੋਕ ਸਹਸਕ੍ਰਿਤੀ (ਮਃ ੫) - ਅੰਗ ੧੩੫੯
Guru
ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ 'ਹਰਿਜਨ', ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਜਾਤੀਆਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧ ਰਖਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ, ਪਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਆਇਆ 'ਹਰਿਜਨ' ਕੁਝ ਹੋਰ ਮਤਲਬ ਰਖਦਾ ਹੈ
ਧਨੁ ਧਨੁ ਹਰਿ ਜਨ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਤਾ ॥ (੯੬)
ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ 'ਅਨੰਦ' ਆਉਣਾ ਵਧੀਆ ਰੋਟੀ ਖਾ ਲੈਣ ਮਗਰੋਂ ਵੀ ਵਰਤ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਆਇਆ 'ਅਨੰਦ' ਬਹੁਤ ਗਹਿਰ ਅਤੇ ਉੱਚ ਕੋਟੀ ਦੀ ਆਤਮਿਕ ਅਵਸਥਾ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਮਿਲਿ ਭਏ ਏਕੈ ਮਹਾ ਅਨੰਦ ਸੁਖ ਪਾਏ ॥ (੯੯੯)
ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਬਦ 'ਰਾਮ' ਮਿਥਿਹਾਸ ਦੇ ਪਾਤਰ ਅਯੋਧਿਆ ਦੇ ਰਾਜੇ ਰਾਮਚੰਦਰ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ, ਪਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਸ਼ਬਦ 'ਰਾਮ' ਸਾਡੀ ਪਰਾਤਮਾ ਜਾਂ ਅੰਤਰ ਵਸਦੇ ਗੋਬਿੰਦ/ਹਰੀ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ
ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਰਾਮੁ ਹੈ ਆਤਮ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਾ ਹੇ ॥੭॥ (੧੦੩੦)
ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ 'ਰਸ' ਸ਼ਬਦ, ਗੰਨੇ ਜਾਂ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਵਿੱਚੋਂ ਆਏ ਸੁਆਦ ਲਈ ਵਰਤ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਆਇਆ 'ਰਸ', ਆਤਮ ਚਿੰਤਨ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਹੋ ਕੇ ਹੁਕਮ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ
ਆਪੁ ਗਵਾਏ ਹਰਿ ਵਰੁ ਪਾਏ ਤਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥ (੪੩੯)
ਠੀਕ ਓਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ 'ਗੁਰੂ' ਸ਼ਬਦ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਵਿਦਿਆ ਦੇ ਦਾਤੇ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਆਇਆ 'ਗੁਰੂ' ਓਸ ਸਰਬ ਵਿਆਪਕ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੇ ਹੁਕਮ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ |
ਸਿਰੀ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬੁ ਸਭ ਊਪਰਿ ॥ ਕਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸਤਜੁਗਿ ਜਿਨਿ ਧ੍ਰੂ ਪਰਿ ॥ (੧੪੦੧)
'ਗੁਰਬਾਣੀ' ਜਾਂ 'ਗੁਰੂ ਗਰ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ' ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਤੇ ਆਪਣਾ ਵਿਦਿਆ ਦਾ ਦਾਤਾ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚਲੇ ਆਏ 'ਗੁਰੂ' ਨੂੰ 'ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ' ਲਈ ਨਹੀਂ ਵਰਤ ਸਕਦੇ | ਐਸੇ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਪਰਮਾਣ ਹੋਰ ਮੌਜੂਦ ਨੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਇਹ ਸਪਸ਼ਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਮਾਇਨੇ, ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚਲੇ ਆਤਮਿਕ ਗਿਆਨ ਦੇਣ ਲਈ ਵਰਤੇ ਮਾਇਨਿਆਂ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਵੱਖਰੇ ਨੇ | ਸੋ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਗੁਰਬਾਣੀ (ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ) ਨੂੰ ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਵਾਕਯੀ ਆਪਣਾ ਵਿਦਿਆ ਦਾ ਦਾਤਾ ਗੁਰੂ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ, ਤਾ ਸਾਨੂੰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚਲੇ ਆਏ ਅਸਲ 'ਗੁਰੂ' ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਤੇ ਓਸ ਨਾਲ ਜੁੜਨਾ ਪਵੇਗਾ |
ਏ ਅਖਰ:- ਸ਼ਿਆਹੀ ਨਾਲ ਲਿਖੇ ਅਖਰ
ਓਇ ਅਖਰ:- ਅ+ਖਰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ, ਜੋ ਨਾਸ ਰਹਿਤ ਹੈ ।
ਅਰਝਿ ਉਰਝਿ ਕੈ ਪਚਿ ਮੂਆ ਚਾਰਉ ਬੇਦਹੁ ਮਾਹਿ ॥੨੩੭॥
ਧਨੁ ਧਨੁ ਹਰਿ ਜਨ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਤਾ ॥ (੯੬)
ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ 'ਅਨੰਦ' ਆਉਣਾ ਵਧੀਆ ਰੋਟੀ ਖਾ ਲੈਣ ਮਗਰੋਂ ਵੀ ਵਰਤ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਆਇਆ 'ਅਨੰਦ' ਬਹੁਤ ਗਹਿਰ ਅਤੇ ਉੱਚ ਕੋਟੀ ਦੀ ਆਤਮਿਕ ਅਵਸਥਾ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਮਿਲਿ ਭਏ ਏਕੈ ਮਹਾ ਅਨੰਦ ਸੁਖ ਪਾਏ ॥ (੯੯੯)
ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਬਦ 'ਰਾਮ' ਮਿਥਿਹਾਸ ਦੇ ਪਾਤਰ ਅਯੋਧਿਆ ਦੇ ਰਾਜੇ ਰਾਮਚੰਦਰ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ, ਪਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਸ਼ਬਦ 'ਰਾਮ' ਸਾਡੀ ਪਰਾਤਮਾ ਜਾਂ ਅੰਤਰ ਵਸਦੇ ਗੋਬਿੰਦ/ਹਰੀ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ
ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਰਾਮੁ ਹੈ ਆਤਮ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਾ ਹੇ ॥੭॥ (੧੦੩੦)
ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ 'ਰਸ' ਸ਼ਬਦ, ਗੰਨੇ ਜਾਂ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਵਿੱਚੋਂ ਆਏ ਸੁਆਦ ਲਈ ਵਰਤ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਆਇਆ 'ਰਸ', ਆਤਮ ਚਿੰਤਨ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਹੋ ਕੇ ਹੁਕਮ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ
ਆਪੁ ਗਵਾਏ ਹਰਿ ਵਰੁ ਪਾਏ ਤਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥ (੪੩੯)
ਠੀਕ ਓਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ 'ਗੁਰੂ' ਸ਼ਬਦ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਵਿਦਿਆ ਦੇ ਦਾਤੇ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਆਇਆ 'ਗੁਰੂ' ਓਸ ਸਰਬ ਵਿਆਪਕ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੇ ਹੁਕਮ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ |
ਸਿਰੀ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬੁ ਸਭ ਊਪਰਿ ॥ ਕਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸਤਜੁਗਿ ਜਿਨਿ ਧ੍ਰੂ ਪਰਿ ॥ (੧੪੦੧)
'ਗੁਰਬਾਣੀ' ਜਾਂ 'ਗੁਰੂ ਗਰ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ' ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਤੇ ਆਪਣਾ ਵਿਦਿਆ ਦਾ ਦਾਤਾ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚਲੇ ਆਏ 'ਗੁਰੂ' ਨੂੰ 'ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ' ਲਈ ਨਹੀਂ ਵਰਤ ਸਕਦੇ | ਐਸੇ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਪਰਮਾਣ ਹੋਰ ਮੌਜੂਦ ਨੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਇਹ ਸਪਸ਼ਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਮਾਇਨੇ, ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚਲੇ ਆਤਮਿਕ ਗਿਆਨ ਦੇਣ ਲਈ ਵਰਤੇ ਮਾਇਨਿਆਂ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਵੱਖਰੇ ਨੇ | ਸੋ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਗੁਰਬਾਣੀ (ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ) ਨੂੰ ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਵਾਕਯੀ ਆਪਣਾ ਵਿਦਿਆ ਦਾ ਦਾਤਾ ਗੁਰੂ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ, ਤਾ ਸਾਨੂੰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚਲੇ ਆਏ ਅਸਲ 'ਗੁਰੂ' ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਤੇ ਓਸ ਨਾਲ ਜੁੜਨਾ ਪਵੇਗਾ |
ਏ ਅਖਰ:- ਸ਼ਿਆਹੀ ਨਾਲ ਲਿਖੇ ਅਖਰ
ਓਇ ਅਖਰ:- ਅ+ਖਰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ, ਜੋ ਨਾਸ ਰਹਿਤ ਹੈ ।
ਬਾਵਨ ਅਛਰ ਲੋਕ ਤ੍ਰੈ ਸਭੁ ਕਛੁ ਇਨ ਹੀ ਮਾਹਿ ॥
ਏ ਅਖਰ ਖਿਰਿ ਜਾਹਿਗੇ ਓਇ ਅਖਰ ਇਨ ਮਹਿ ਨਾਹਿ ॥੧॥
ਗਉੜੀ ਬਾਵਨ ਅਖਰੀ (ਭ. ਕਬੀਰ) - ਅੰਗ ੩੪੦
ਬਾਵਨ ਅਖਰ ਜੋਰੇ ਆਨਿ ॥
ਸਕਿਆ ਨ ਅਖਰੁ ਏਕੁ ਪਛਾਨਿ ॥
ਸਤ ਕਾ ਸਬਦੁ ਕਬੀਰਾ ਕਹੈ ॥
ਪੰਡਿਤ ਹੋਇ ਸੁ ਅਨਭੈ ਰਹੈ ॥
ਪੰਡਿਤ ਲੋਗਹ ਕਉ ਬਿਉਹਾਰ ॥
ਗਿਆਨਵੰਤ ਕਉ ਤਤੁ ਬੀਚਾਰ ॥
ਜਾ ਕੈ ਜੀਅ ਜੈਸੀ ਬੁਧਿ ਹੋਈ ॥
ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਜਾਨੈਗਾ ਸੋਈ ॥੪੫॥
ਗਉੜੀ ਬਾਵਨ ਅਖਰੀ (ਭ. ਕਬੀਰ) - ਅੰਗ ੩੪੩
01-ਗੁਰੂ ਕੀ ਹੈ
ਏ ਅਖਰ ਖਿਰਿ ਜਾਹਿਗੇ ਓਇ ਅਖਰ ਇਨ ਮਹਿ ਨਾਹਿ ॥੧॥
ਗਉੜੀ ਬਾਵਨ ਅਖਰੀ (ਭ. ਕਬੀਰ) - ਅੰਗ ੩੪੦
ਬਾਵਨ ਅਖਰ ਜੋਰੇ ਆਨਿ ॥
ਸਕਿਆ ਨ ਅਖਰੁ ਏਕੁ ਪਛਾਨਿ ॥
ਸਤ ਕਾ ਸਬਦੁ ਕਬੀਰਾ ਕਹੈ ॥
ਪੰਡਿਤ ਹੋਇ ਸੁ ਅਨਭੈ ਰਹੈ ॥
ਪੰਡਿਤ ਲੋਗਹ ਕਉ ਬਿਉਹਾਰ ॥
ਗਿਆਨਵੰਤ ਕਉ ਤਤੁ ਬੀਚਾਰ ॥
ਜਾ ਕੈ ਜੀਅ ਜੈਸੀ ਬੁਧਿ ਹੋਈ ॥
ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਜਾਨੈਗਾ ਸੋਈ ॥੪੫॥
ਗਉੜੀ ਬਾਵਨ ਅਖਰੀ (ਭ. ਕਬੀਰ) - ਅੰਗ ੩੪੩
01-ਗੁਰੂ ਕੀ ਹੈ
Who is real "GURU" of Sikhs - What is GURU
ਕਬੀਰ ਬਾਮਨੁ ਗੁਰੂ ਹੈ ਜਗਤ ਕਾ ਭਗਤਨ ਕਾ ਗੁਰੁ ਨਾਹਿ ॥ਅਰਝਿ ਉਰਝਿ ਕੈ ਪਚਿ ਮੂਆ ਚਾਰਉ ਬੇਦਹੁ ਮਾਹਿ ॥੨੩੭॥
Is Human worship allowed in Sikhism....
Thursday, May 5, 2011
Satu Santokhu
ਗੁਰ ਗਮਿ ਪ੍ਰਮਾਣੁ ਤੈ ਪਾਇਓ ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਗ੍ਰਾਹਜਿ ਲਯੌ ॥
ਹਰਿ ਪਰਸਿਓ ਕਲੁ ਸਮੁਲਵੈ ਜਨ ਦਰਸਨੁ ਲਹਣੇ ਭਯੌ ॥੬॥
ਸਵਈਏ ਮਹਲੇ ਦੂਜੇ ਕੇ (ਭਟ ਕਲ੍ਯ੍ਯ) - ਅੰਗ ੧੩੯੨
ਹਰਿ ਪਰਸਿਓ ਕਲੁ ਸਮੁਲਵੈ ਜਨ ਦਰਸਨੁ ਲਹਣੇ ਭਯੌ ॥੬॥
ਸਵਈਏ ਮਹਲੇ ਦੂਜੇ ਕੇ (ਭਟ ਕਲ੍ਯ੍ਯ) - ਅੰਗ ੧੩੯੨
Sunday, May 1, 2011
Kaamu Krodhu Lobhu Mohu Ahankaraa
“ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਲੋਭੁ ਮੋਹੁ ਅਹੰਕਾਰਾ”
"ਸਬਦ ਸੂਰ ਬਲਵੰਤ ਕਾਮ ਅਰੁ ਕ੍ਰੋਧ ਬਿਨਾਸਨ ॥
ਲੋਭ ਮੋਹ ਵਸਿ ਕਰਣ ਸਰਣ ਜਾਚਿਕ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਣ ॥ {ਪੰਨਾ 1391}"
ਕਾਮਨਾ ਅਰ ਕ੍ਰੋਧ ਹੀ ਮਨ ਦਾ ਵਜੂਦ ਹੈ, ਜੇ ਦੋ ਚੀਜਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ ਤਾਂ ਮਨ ਹੈ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਮਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੀ ਖਤਮ ਹੈ । ਕਾਮਨਾ-ਇੱਛਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ, ਮਨ ਦਾ ਵਜੂਦ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਛਾ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਦੇ ਜਿਹੜਾ ਮੂਹਰੇ ਆ ਜਾਵੇ, ਕ੍ਰੋਧ ਉਹਦੀ ਊਂ ਖਬਰ ਲੈਂਦੈ, ਕ੍ਰੋਧ ਮੈਂ-ਮੈਂ ਕਰਕੇ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਦਾ ਹੈ ਫਿਰ ਉਹਦੇ, ਕਹਿੰਦਾ ਆਜਾ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੱਸਦਾਂ, ਤੂੰ ਹੋ ਨੇੜੇ, ਕ੍ਰੋਧ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ । ਪਰ ਜਿੱਥੇ ਦੋਏ ਚੀਜਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ ਉਥੇ ਮਨ surrender(ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ) ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਦ ਸੈਨਾਪਤੀ arrest(ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ) ਕਰਿਆ ਜਾਵੇ, ਹਾਰ ਖਾ ਜਾਵੇ, ਰਾਜਾ ਆਪ ਹੀ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੈ । ਮਨ ਦਾ ਸੈਨਾਪਤੀ 'ਕ੍ਰੋਧ' ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਕ੍ਰੋਧ ਮਰ ਗਿਆ, ਕ੍ਰੋਧ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ, ਤੇ ਮਨ ਕੋਲ ਕੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ? ਮਨ ਹੱਥ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਫਿਰ, "ਕਾਮ ਅਰੁ ਕ੍ਰੋਧ ਬਿਨਾਸਨ" ਕਾਮ ਅਰ ਕ੍ਰੋਧ ਦੇ ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ‘ਸ਼ਬਦ’, ਜਿਹੜਾ ਗੁਰਬਾਣੀ ਸੁਣ ਲੈਂਦੈ, ਉਹਦਾ ਕਾਮ-ਕ੍ਰੋਧ ਨਾਸ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੇ ਇਹਨੂੰ ਸਮਝ ਕੇ ਮੰਨ ਲਵੇ । ਇਹ ਓਸ ਸੂਰਮੇ ਦੇ ਮੂੰਹ 'ਤੋਂ ਸ਼ਬਦ ਨਿਕਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਇਹਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ ਮੰਨਣ ਵਾਲਾ ਆਪਨੇ ਅੰਦਰ ਕਾਮਨਾਵਾਂ ਅਰ ਕ੍ਰੋਧ ਦਾ ਨਾਸ ਕਰ ਸਕਦੈ । ਸੂਰਮਿਆਂ ਦੇ ਮੂੰਹ 'ਚੋਂ ਨਿਕਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸ਼ਬਦ ਹੀ ਸੂਰਮਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸੂਰੇ ਦੇ ਹਥੋਂ ਚੱਲਿਆ ਹੋਇਆ ਤੀਰ ਹੀ ਕੁਛ ਕਰ ਦਿਖਾਉਂਦੈ, ਕਰ ਦਿਖਾਉਣ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਰੱਖਦੈ । ਇਹ ਬਾਣੀ ਦੇ ਬਾਣ ਨੇ, ਇਹ ਬਾਣੀ ਦੇ ਬਾਣ ਐਸੇ ਚੱਲਦੇ ਨੇ, ਮਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦਾ ਨਾਸ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਨੇ । ਐਸੇ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਬਾਣ ਵਾਹੇ ਨਾਨਕ ਨੇ, ਲਹਿਣੇ ਦਾ ਮਨ ਧਰਾਸ਼ਾਹੀ ਕਰਤਾ, ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦਾ, surrender(ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ) ਕਰ ਗਿਆ ਮਨ, ਮਨ surrender(ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ) ਕਰ ਗਿਆ । ਲਹਿਣੇ ਨੇ ਐਸੇ ਬਾਣੀ ਦੇ ਬਾਣ ਵਾਹੇ, ਅਮਰਦਾਸ ਦਾ ਮਨ surrender(ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ) ਕਰ ਗਿਆ, ਸਬਦ ਸੂਰ, ਤਾਂ ਹੈ । ਜੇ ਨਾਨਕ ਨੇ ਇਹਦਾ ਮਨ ਜਿੱਤਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਇਹਨੇ 'ਗਾਂਹ ਵੀ ਜਿੱਤ ਲਿਆ ਕਿਸੇ ਦਾ, ਸਬਦ ਸੂਰ ਕੌਣ ਹੈ ? ਲਹਿਣਾ । 'ਬਲਵੰਤ' ਦਾ ਮਤਲਬ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੈ, ਬਲ ਵਾਲਾ ਹੈ, ‘ਸਬਦ’ ਬਲ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਸਬਦ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬਲ ਹੈ । ਬਲ ਕੀ ਹੈ ? ਗਿਆਨ ਹੈ । ਬੁਧ-ਬਲ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ? ਗਿਆਨ ਹੈ, ਆਤਮ-ਗਿਆਨ ਹੈ, ਬ੍ਰਹਮ-ਗਿਆਨ ਹੈ ਸਬਦ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਸਰਵ-ਉੱਤਮ ਗਿਆਨ ਹੈ, ਸਰਵ-ਉੱਤਮ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ, ਸਾਚ ਸ਼ਬਦ ਹੈ, ਸਚ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ ਸ਼ਬਦਾਂ 'ਚ "ਸਬਦ ਸੂਰ ਬਲਵੰਤ ਕਾਮ ਅਰੁ ਕ੍ਰੋਧ ਬਿਨਾਸਨ ॥"
"ਲੋਭ ਮੋਹ ਵਸਿ ਕਰਣ ਸਰਣ ਜਾਚਿਕ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਣ ॥" ਦੇਖੋ ! ਕਾਮਨਾ ਅਰ ਕ੍ਰੋਧ ਦਾ ਨਾਸ ਕਰਨੈ, ਲੋਭ ਅਰ ਮੋਹ ਦਾ ਨਾਸ ਨੀ ਕਰਨਾ, ਇਹਨੂੰ ਵੱਸ ਵਿੱਚ ਕਰਨੈ, ਇਹ ਚਾਹੀਦੇ ਨੇ ਇਹਦੀ ਲੋੜ ਆ । ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਨੀ ਨਾਸ ਕਰਨਾ, ਦੇਖੋ ! ਕੀ ਕਹਿ ਰਿਹੈ ? ਕਿਹੜੇ ਭੇਤ ਦੀ ਗੱਲ ਦੱਸੀ ਹੈ ਏਥੇ ? ਅਸੀਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਹੀ ਖਿਲਾਫ਼ ਆਂ, ਨਹੀਂ, ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ control(ਵੱਸ) 'ਚ ਰੱਖਣਾ ਹੈ ਸਿਰਫ । ਲੋਭ ਅਰ ਮੋਹ ਨੂੰ ਵੱਸ ਕਰਨੈ, ਕਾਮ ਅਰ ਕ੍ਰੋਧ ਨੂੰ ਨਾਸ ਕਰਨੈ, ਇਹੀ ਨੇ ਦੁਸ਼ਮਨ ਦੋਏ, ਇਹ ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਨੇ, ਸਾਰੀ ਜਨਤਾ ਨੀ ਮਾਰੀ ਦੀ ਹੁੰਦੀ । ਜੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਰਾਜ ਖੋਹੀਦੈ, ਪਬਲਿਕ ਥੋੜ੍ਹੀ ਮਾਰੀ ਦੀ ਆ, ਪਬਲਿਕ ਤਾਂ ਓਦਾਂ ਈ ਵਿਚਾਰੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਐ, ਪਬਲਿਕ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਰਲਾ ਲਈਦੀ ਹੁੰਦੀ ਐ ਸਮਝਾ ਕੇ, ਆਪਣੇ ਵੱਸ 'ਚ ਕਰ ਲਈਦੀ ਹੁੰਦੀ ਐ । ਜਿਹੜਾ ਵੱਸ 'ਚ ਨਾ ਹੋ ਸਕੇ, ਮਾਰੀ ਦਾ ਉਹ ਹੁੰਦੈ, ਕ੍ਰੋਧ ਮਰੇ ਤੇ ਬਿਨਾਂ ਵੱਸ 'ਚ ਨੀ ਆਉਂਦਾ ਕਿਸੇ ਦੇ, ਹੰਕਾਰ ਨੂੰ ਵੱਸ 'ਚ ਨੀ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ । ਕ੍ਰੋਧ ਮਰ ਗਿਆ ਹੰਕਾਰ ਆਪੇ ਈ..... ਦੇਖੋ ! ਹੰਕਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਨੀ ਕੀਤੀ, ਕ੍ਰੋਧ ਦੀ ਕੀਤੀ ਆ, ਹੰਕਾਰ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਕ੍ਰੋਧ 'ਚ ਐ, ਕਈ ਵਾਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਊ, ਲੱਕੜ ਜਿਉਂ ਦੀ ਤਿਉਂ ਐਂ, ਪੁਰਾਣੀ ਹੋ ਗਈ, ਤੇੜਾਂ ਫਟ ਗਈਆਂ, ਜੇ ਉਹਨੂੰ ਚੁੱਲ੍ਹੇ 'ਚ ਪਾ ਦੇਈਏ, ਅੱਗ ਨੀ ਹੈ ਉਹਦੇ 'ਚ, ਜਲਦੀ ਨੀ, ਲੱਕੜ ਹੈ, ਵਜਨ ਵੀ ਘਟ ਗਿਆ, ਅੱਗ ਵੀ ਹੈਨੀ, ਅੱਗ ਕਿਥੇ ਚਲੀ ਗਈ ? ਹੰਕਾਰ ਐਹੋ ਜਿਹਾ ਹੋ ਜਾਂਦੈ, ਜਿਹੋ ਜਿਹਾ ਉਹ ਗਲੀ ਹੋਈ ਲੱਕੜ ਐ, ਅੱਗ ਹੈਨੀ, ਚੁੱਲ੍ਹੇ 'ਚ ਪਾ ਲਉਗੇ, ਸਵਾਹ ਹੋਜੂ, ਓਸ ਹੰਕਾਰ ਤੋਂ ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਖਤਰਾ ਨੀ, ਉਹ ਕੀ ਐ ? ਉਹ ਮਨ ਉਹੋ ਜਿਹਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਕ੍ਰੋਧ ਹੀ ਅੱਗ ਐ, ਜਦ ਅੱਗ ਹੀ ਵਿੱਚ ਨਾ ਰਹੀ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਰਹਿਣਾ ਕੀ ਐ ਫਿਰ ? ਕ੍ਰੋਧ ਦਾ ਨਾਸ ਹੋਊਗਾ, ਫੇਰ ਈ ਗੱਲ ਬਣੂਗੀ, ਕਾਮਨਾਵਾਂ ਦਾ ਨਾਸ ਈ ਹੋਊਗਾ, ਫੇਰ ਗੱਲ ਬਣੂਗੀ । ਪਰ ਮੋਹ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਮ 'ਚ ਬਦਲ ਲੈਣੈ, ਜਦੋਂ ਨਿਰਾਕਾਰ ਦਾ ਮੋਹ ਹੈ ਉਹ ਪ੍ਰੇਮ ਹੁੰਦੈ, ਉਹਨੂੰ ਪ੍ਰੇਮ 'ਚ ਬਦਲ ਲੈਣੈ, ਲੋਭ ਜਿਹੜਾ ਹੈਗਾ, ਲੋਭ ਦਾ ਭਾਂਡਾ ਧੋ ਕੇ ਉਹਦੇ 'ਚ ਨਾਮ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਜਾਣੈ, ਮਾਇਆ ਕੱਢ ਦੇਣੀ ਐ, ਮਾਇਆ ਦੀ ਭੁੱਖ ਨੀ ਰਹਿਣ ਦੇਣੀ, ਭੁੱਖ ਕਾਹਦੀ ਰੱਖਣੀ ਹੈ ? ਨਾਮ ਦੀ । "ਸਾਚੇ ਨਾਮ ਕੀ ਲਾਗੈ ਭੂਖ ॥ {ਪੰਨਾ 9}"
"ਇਹ ਲਾਲਚ ਹਉ ਗੁਨ ਤਉ ਉਚਰੋਂ ॥ (Page 240)" ਲਾਲਚ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣਾ ਹੈ, ਲੋਭ ਨੀ ਛੱਡਣਾ, ਲੋਭ ਦਾ ਭਾਂਡਾ ਤਾਂ ਵੱਡਾ ਚਾਹੀਦੈ ਸਵਾਂ । ਜਿਹੜਾ ਖੱਪਰ ਸੀ ਨਾ ਮਾਇਆ ਤੇ ਭਰਦਾ ਨੀ ਸੀ, ਉਹ ਨਾਮ ਨਾਲ ਭਰਨੈ ਹੁਣ ਨਾਮ ਨਾਲ, ਖੱਪਰ ਤਾਂ ਵੱਡਾ ਚਾਹੀਦੈ, ਜਿੱਦਨ ਖੱਪਰ ਭਰ ਗਿਆ ਇਹਨੇ ਨਾਮ ਛੱਡ ਦੇਣੈ, ਫਿਰ ਖਤਰੈ, ਜਦ ਬੱਚਾ ਰੱਜ ਜਾਂਦੈ, ਦੁੱਧ ਚੁੰਘਦਾ-ਚੁੰਘਦਾ ਥਣ ਛੱਡ ਦਿੰਦੈ ਮਾਂ ਦਾ, ਦੁਬਾਰਾ ਹੱਥ ਨੀ ਆਉਣਾ ਫਿਰ । ਹਾਂ….. ਲਗਾਤਾਰ ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ ਰਹਿਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਐ, ਲਗਾਤਾਰ ਰਸ ਨਾਮ ਦਾ ਲੈਣਾ ਈ ਚਾਹੀਦੈ, ਤ੍ਰਿਪਤ ਵੀ ਐ ਰਸ ਲਈ ਵੀ ਜਾਂਦੈ । ਇੱਕ ਸਕਿੰਟ ਵਾਸਤੇ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਗਾਇਬ ਕਰ ਦਿਉ, 'ਨੇਰ੍ਹਾ ਜਿਉਂ ਦਾ ਤਿਉਂ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਜਾਂਦੈ, ਇੱਕ ਸਕਿੰਟ 'ਚ ਈ 'ਨੇਰ੍ਹਾ ਹੋ ਜਾਂਦੈ ਖੜ੍ਹਾ, ਕਿਤੋਂ ਆਉਂਦਾ ਨੀ 'ਨੇਰ੍ਹਾ ਏਥੇ ਈ ਆ, ਉਨਾ ਈ ਚਿਰ 'ਨੇਰ੍ਹਾ ਗਾਇਬ ਆ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਰੌਸ਼ਨੀ ਹੈਗੀ ਆ "ਹਰਿ ਬਿਸਰਤ ਸਦਾ ਖੁਆਰੀ ॥ {ਪੰਨਾ 711}" ਚਾਨਣ ਗਾਇਬ 'ਨੇਰ੍ਹਾ ਹਾਜ਼ਰ, ਉਹੋ ਜਿਹੀ ਹੀ position (ਹਾਲਤ) ਕਰ ਦਿੰਦੈ ਜਿਹੋ ਜਿਹੀ ਪਹਿਲਾਂ ਸੀ, ਜਿਹੜੇ ਜਾਲ 'ਚੋਂ ਨਿੱਕਲ ਕੇ ਆਏ ਆਂ ਓਸੇ ਜਾਲ 'ਚ ਫੇਰ ਫਸਜਾਂ ਗੇ, ਭਰਮ ਦੇ ਜਾਲ 'ਚ ਫੇਰ ਫਸਜਾਂ ਗੇ, ਇਸ ਕਰਕੇ ਲੋਭ ਰੱਖਣ ਵਾਲੀ ਚੀਜ਼ ਐ, ਲੋਭ ਮਾਰਨ ਵਾਲੀ ਚੀਜ਼ ਨੀ, ਲੋਭ ਦਾ ਭਾਂਡਾ ਭੰਨਣ ਵਾਲੀ ਚੀਜ਼ ਨੀ, ਲੋਭ ਦੇ ਭਾਂਡੇ ਨੂੰ ਧੋ ਕੇ ਸੰਵਾਰ ਕੇ ਧੂਪ ਦੇ ਕੇ, ਮਾਇਆ ਦੀ ਭੁੱਖ ਤਿਆਗ ਕੇ, ਦੂਈ ਨਾਮ ਵਾਲੀ ਵਸਤੂ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਜਾਣੈ ਉਹਦੇ 'ਚ । ਸੱਚ ਦਾ ਮੋਹ ਕਰਨੈ, ਆਪਣੇ ਮੂਲ ਦਾ ਮੋਹ ਕਰਨੈ, ਸਾਰੇ ਈ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਨੇ "ਮਾਨਸ ਕੀ ਜਾਤਿ ਸਬੈ ਏਕੈ ਪਹਿਚਾਨਬੋ ॥ (Page 51)" "ਸਭਿ ਜੀਅ ਤੁਮਾਰੇ ਜੀ ਤੂੰ ਜੀਆ ਕਾ ਦਾਤਾਰਾ ॥ {ਪੰਨਾ 10}" ਤੇਰੇ ਸਾਰੇ ਜੀਅ ਨੇ, ਫਿਰ ਮੋਹ ਸਾਰਿਆਂ ਜੀਆਂ ਦਾ ਈ ਕਰਨੈ, ਸਾਰੇ ਜੀਆਂ ਨਾਲ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਹੀ ਪ੍ਰੇਮ ਕਰਨੈ, ਤੇਰਾ ਅਰ ਮੇਰਾ ਰਹਿਣਾ ਈ ਨੀ ਕੋਈ, ਹੁਣ ਸਰੀਰ ਜਦ ਦੇਖਦੇ ਆਂ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਨਿਆਣੇ ਵੱਖਰੇ ਦੀਂਹਦੇ ਨੇ, ਦੂਏ ਵੱਖਰੇ ਦੀਂਹਦੇ ਨੇ, ਜੇ ਆਤਮਾ ਦੇਖਾਂਗੇ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਜੀਅ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਈ ਦੀਂਹਦੇ ਨੇ, ਫਿਰ ਮੋਹ ਨੀ ਹੈ ਫਿਰ ਪ੍ਰੇਮ ਐ । ਆਤਮਕ ਪੱਧਰ(level) 'ਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਹੁੰਦੈ, ਸਰੀਰਕ ਪੱਧਰ(level) 'ਤੇ ਮੋਹ ਹੁੰਦੈ, ਮਾਇਆ ਦਾ ਮੋਹ ਹੁੰਦੈ, ਆਤਮਾ ਦਾ ਪ੍ਰੇਮ ਹੁੰਦੈ । ਮੋਹ ਨੂੰ ਬਦਲ ਕੇ ਪੁੱਠਾ ਕਰਕੇ ਆਤਮਕ ਪੱਧਰ(level) 'ਤੇ ਜੇ ਲੈ ਜਾਈਏ ਫਿਰ ਪ੍ਰੇਮ ਬਣ ਜਾਂਦੈ । ਦੂਆ ਪਾਸਾ ਸਿੱਕੇ ਦਾ ਪ੍ਰੇਮ ਐ, ਇੱਕ ਪਾਸਾ ਮੋਹ ਆ, ਮੋਹ ਵਾਲਾ ਪਾਸਾ ਉੱਪਰ ਐ, ਪ੍ਰੇਮ ਵਾਲਾ ਥੱਲੇ ਆ, ਜਦ ਪਲਟ ਦੇਣੈ, ਪ੍ਰੇਮ ਵਾਲਾ ਉੱਤੇ ਆ ਗਿਆ, ਮੋਹ ਵਾਲਾ ਥੱਲੇ ਆ ਗਿਆ, ਇਹ ਪਲਟਣਾ ਈ ਆ ਪਾਸਾ । "ਲੋਭ ਮੋਹ ਵਸਿ ਕਰਣ ਸਰਣ ਜਾਚਿਕ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਣ ॥"
'ਸਰਣ ਜਾਚਿਕ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਣ' ਉਹਦੇ ਸ਼ਰਨ 'ਚ ਰਹਿਣੈ, ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਰਨ 'ਚ ਰਹਿਣੈ, ਹੁਕਮ ਦੀ ਸ਼ਰਨ 'ਚ ਚਲੇ ਜਾਣੈ ਔਰ ਜਿਹੜਾ ਕਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਐ । 'ਸਰਣ ਜਾਚਿਕ' ਜਾਚਿਕ ਬਣ ਕੇ ਉਹਦੀ ਸ਼ਰਨ ਰਹਿਣੈ, ਮੰਗਤੇ ਬਣ ਕੇ "ਹਮ ਭੀਖਕ ਭੇਖਾਰੀ ਤੇਰੇ ਤੂ ਨਿਜ ਪਤਿ ਹੈ ਦਾਤਾ ॥ {ਪੰਨਾ 666}" ਭੇਖਾਰੀ ਬਣ ਕੇ ਉਹਦੀ ਸ਼ਰਨ 'ਚ ਰਹਿਣੈ, ਸਚੇ ਨਾਮ ਦੀ ਭੁੱਖ ਐ, ਭੁੱਖ ਉਥੋਂ ਪੂਰੀ ਹੋਈ ਜਾਣੀ ਐ । 'ਜਾਚਿਕ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਣ' ਜੋ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ਕਰਦੈ, ਉਹਦੀ ਸ਼ਰਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣੈ, ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬਸਰ ਕਰਨੀ ਐ, ਐਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਜਿਉਣੈ ।
Subscribe to:
Posts (Atom)